Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ «ΕΥ ΖΗΝ» ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ…

Επιστήμονες του Χάρβαρντ έχουν τις απαντήσεις έπειτα από 72 χρόνια ερευνών.

Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ «ΕΥ ΖΗΝ»

Δεν κρύβεται στο χρήμα ή τη δόξα.

Η πηγή της ευτυχίας είναι η αγάπη που δίνεις και παίρνεις.

Αυτό είναι το μέχρι στιγμής πόρισμα δύο παράλληλων ερευνών που ξεκίνησαν στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ πριν από επτά δεκαετίες και συνεχίζονται ακόμη και σήμερα.

Αναζητώντας απαντήσεις στο διαχρονικό ερώτημα, οι ψυχίατροι παρακολουθούν από το 1938 συστηματικά την υγεία και τη ζωή μιας ομάδας φοιτητών του Πανεπιστημίου που εκπροσωπούν την οικονομική και κοινωνική ελίτ των ΗΠΑ και μιας ομάδας συνομηλίκων
τους «πληβείων» από τα γκέτο της Βοστόνης. Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα εκπλήσσουν πολλούς.

Για την πρώτη έρευνα Γκραντ (από το όνομα του χορηγού της) επελέγησαν 268 πολλά υποσχόμενοι νέοι προερχόμενοι από την αμερικανική ελίτ που σπούδαζαν στο Χάρβαρντ την περίοδο 1939- 1944, ανάμεσά τους και ο μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι. Εχουν απομείνει εν ζωή 114, ανάμεσά τους ο διευθυντής της εφημερίδας «Washington Post» την εποχή του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ, Μπεν Μπράντλι.

Στην παράλληλη έρευνα Γκλικ (Σέλντον Γκλικ ονομαζόταν ο καθηγητής του Χάρβαρντ που ηγείτο της έρευνας) συμμετείχαν 456 εκπρόσωποι των πιο φτωχών οικονομικά στρωμάτων της Βοστόνης.

Μετά από μισό αιώνα θα στοιχημάτιζε κανείς πως οι προνομιούχοι του Χάρβαρντ θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να ζουν υγιείς και ευτυχισμένοι. Και όμως, όπως προέκυψε από τα αλλεπάλληλα ψυχολογικά τεστ, τα τσεκ-απ και τις τακτικές συνεντεύξεις για την πορεία της προσωπικής ζωής των συμμετεχόντων στο πείραμα, πάνω από το 1/3 των συμφοιτητών του Τζον Φ. Κένεντι και του Μπεν Μπράντλι εμφάνιζε συμπτώματα ψυχολογικών προβλημάτων, εθισμό στο αλκοόλ, εξάρτηση από φάρμακα. Ηταν δυσανάλογο το ποσοστό των φοιτητών που «έφυγε» πρόωρα, πολλές φορές αυτοκτονώντας. «Και όμως, όταν τους επέλεξα ήταν νορμάλ», υπογράμμισε εμβρόντητος στο σημειωματάριό του ο Αρλι Μποκ, ο ψυχίατρος που ξεκίνησε το πείραμα, όπως αποκαλύπτει ο διάδοχός του καθηγητής Τζορτζ Βέιλαντ.

Οι ταυτότητες όσων συμμετείχαν στο πείραμα δεν αποκαλύπτονται.
Ο καθηγητής Βάιλαντ εξιστορεί όμως χωρίς ονόματα στην εφημερίδα «Corriere della Sera» κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Ο φοιτητής που είχαν ξεχωρίσει στην αρχή της έρευνας ως «τον πιο προικισμένο, τον πρώτο μεταξύ ίσων» είχε άσχημο τέλος. Μετά από ονειρεμένα παιδικά χρόνια σε ένα αρχοντικό, με πατέρα γιατρό και μητέρα πλούσια κληρονόμο και καλλιτέχνη, και σπουδές στο Χάρβαρντ, παντρεύτηκε και έκτισε μια καριέρα εκτός ΗΠΑ. Αρχισε όμως τις καταχρήσεις και στα 35 του εξαφανίστηκε. Μάταια τον περίμεναν οι ερευνητές στα ανά διετία ραντεβού τους για το τεστ. Αργότερα οι ερευνητές έμαθαν ότι πέθανε αιφνίδια.

Μελετώντας τα στοιχεία του πειράματος ο ψυχίατρος Βέιλαντ έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως το μυστικό της ευτυχίας βρίσκεται στην αγάπη που εισπράττει και μοιράζει κανείς από και προς τους γονείς, τα αδέλφια, τις συζύγους, τα παιδιά και τους φίλους του.